Zasada działania
Oczyszczalnie ścieków bytowo-gospodarczych w przydomowej oczyszczalni ścieków zachodzi w dwóch następujących po sobie etapach:
Podczyszczanie
Doczyszczanie
Podczyszczanie – osadnik gnilny
W osadniku gnilnym ścieki zostają wstępnie oczyszczone. Cząstki cięższe od wody opadają na dno i tworzą osad – jest to proces sedymentacji. Osad ten ulega powolnemu procesowi fermentacji, w czasie, której cząstki zanieczyszczeń są rozkładane a substancje rozpuszczalne w wodzie oraz nierozpuszczalne substancje mineralne, które odkładają się na dnie osadnika. Na powierzchni ścieków w osadniku gnilnym tworzy się, tzw. Kożuch (utworzony z zanieczyszczeń lżejszych od wody – najczęściej tłuszczy), oraz piana powstająca przy procesie fermentacji (w warunkach beztlenowych) różnych substancji zawartych w ściekach. Aby proces ten był skuteczny musi trwać, co najmniej 3 dni – stąd wymaganie właściwej pojemności zbiornika w zależności od ilości podczyszczonych ścieków. Dobrze zaprojektowany i wykonany osadnik gnilny usuwa zawiesinę w około 60-75%, BZT5 w około 40-70%. Ogólnie można przyjąć, iż ścieki na wylocie z osadnika są podczyszczone w około 65%.
Doczyszczanie – różne systemy
O ile etap wstępny, podczyszczanie odbywa się obligatoryjnie w sadniku gnilnym (inaczej: osadnik gnilny jest jedynym możliwym miejscem podczyszczania ścieków w przydomowej oczyszczalni ścieków) – o tyle etap doczyszczania może odbywać się w różnych konstrukcjach. Jakakolwiek by ta konstrukcja nie była, musi ona służyć jednemu celowi: ma stworzyć optymalne warunki do tlenowego doczyszczania ścieków wypływających z osadnika gnilnego.
Oto szybki przegląd tych konstrukcji :
Drenaż rozsączający
Jest to układ drenów ułożonych pod powierzchnią terenu. Zadaniem drenażu jest równomierne (rozłożone na dużej powierzchni) wprowadzenie do systemu wstępnie podczyszczonych ścieków (oczyszczonych w 65%) wypływających z osadnika gnilnego. Ścieki muszą dopływać do rowów drenarskich w bardzo małych dawkach. Jest to warunek ich dalszego skutecznego unieszkodliwiania. Dlatego też drenaż rozsączający musi mieć długość proporcjonalną do ilości ścieków i przepuszczalności gruntu.
• Maksymalna długość nitki drenażowej 20 m
• grawitacja : 1, 5%
• minimalna odległość od zwierciadła wody gruntowej : 1,5 m
• rura drenarska jest perforowana tylko na odcinkach prostych między studzienką rozdzielczą a studzienką napowietrzającą